Wie ons volgt op instagram weet dat we weinig thuis zijn, houden van koopjes en vooral voluit lijken te genieten. En dat is ook zo, 99% van de tijd. Een dagje rust doet deugd, maar lijkt ook een verloren kans. En dat is dubbel, want rust herstelt, leert de kids omgaan met verveling. Ik heb altijd 100 procent geleefd, alles gegeven en alle dromen nageleefd maar sinds de kids er zijn heb ik nog meer het gevoel dat de tijd ons in haalt.
En wat als je plots de tijd met de strijd verliest? Kijk je dan tevreden terug of vol spijt over wat je niet ondernomen had. Binnen ons gezin verschillen de meningen hierover , mijn partner zou liever veel sparen voor later, terwijl ik liever nu ten volle leef want wat als later er niet komt? Gelukkig is hij snel overtuigd om mee op leuke activiteit te gaan, en de kids? Die kennen niets anders dan dit.
Toegegeven, nu we al enkele weken verplicht thuis zitten kan ik er ook wel aan wennen, de kids hebben nog nooit zoveel tijd gekregen om met al hun spullen te spelen. En toch in mijn achterhoofd het gevoel blijft hangen: We verliezen hier tijd!
Outliving the Rebels 