Het plan was een blog te schrijven over Lou’s 2e verjaardag.
De dag kwam, en vervaagde.
Hoewel ik altijd uit kijk naar verjaardagen (op het extreme af) vind ik het ook weemoedig.
Een nieuw begin, en tegelijk een einde.
Bye bye 1 jarige, hello twoligan.
Het zat er al een tijdje aan te komen, en ze was er helemaal klaar voor!
Verslag volgt nog, of niet.
Het zit nog even in de ‘chicken-pox’ (sorry in het Engels is het zoveel leuker) fase.
Outliving the Rebels 