Op zoek naar het eilandgevoel in de Ijzermonding

Toen we de eerste dag even in Nieuwpoort passeerden viel ons meteen de natuurpracht van de Ijzermonding op, die ons even liet mijmeren naar ons geliefde Texel. Je begrijpt wel dat we deze gelijkenis in het echt wilden testen. We zochten op kerstdag tevergeefs naar de veerboot, maar enkele dagen later bleek hij iets verder aan te meren.

De veerdienst is helemaal gratis en vaart elke 5 minuten (m.u.v. een middagpauze) uit op zaterdag, zondag en wettelijke feestdagen alsook dagelijks tijdens kleine schoolvakanties.

Ter hoogte van Nieuwpoort mondt de IJzer rechtstreeks uit in zee. Waar zout en zoet water elkaar ontmoeten, ontwikkelde zich een bijzondere biotoop met slikken, schorren, duinen, strand en polders. Dankzij een uitgebreid netwerk van fiets- en wandelpaden kun je genieten van de natuurpracht van de IJzermonding. Handige infopanelen vertellen je onderweg alles over dit wonderlijke natuurgebied.

Een deel van het parcour is door werken niet toegankelijk en ook het broedseizoen zorgde er voor dat we vooral vanop een afstand dienden te genieten. We kregen even het eilandgevoel waar we zo naar verlangden, maar waar we steeds aan de Belgische kust op stootten is dat er boven deze prachtige natuur steeds industrie of hoogbouw uit torende.

We wandelden eerst naar de vuuroren en namen de trappen naar beneden tot het strand, van hier kan je tot Middelkerke over het strand wandelen maar we besloten deze grote trip niet met de kids te ondernemen. Uiteindelijk bleek dit een wijze beslissing want toen we terug aanmeerden met de veerboot bleken we er al een serieus aantal kilometers op te hebben zitten.

Na het strand wandelden we voorbij de werken naar 1 van de 2 staketsels, gebouwd in 1865. Op de hoofden dragen zij een signaallantaarn en een misthoorn, ze lijken op vuurtorens in miniatuur. Tijdens de twee Wereldoorlogen werden de staketsels zwaar beschadigd, om niet te zeggen vernield, ze zijn telkens weer opgebouwd. Deze twee staketsels vormen een grote attractie en is een pleisterplaats voor toeristen die er lekker komen uitwaaien. Het is een beetje vreemd om zover in de zee te wandelen maar we werden beloond door spelende vogels en zeehonden (zie het zwarte puntje in de zee)!

We zagen net als bij de heenreis de veerboot net wegvaren bij aankomst, maar 5 minuten later zaten we weer veilig aan boord. Op zoek naar iets lekkers op te eten.

De skiroutes in de binnenstad hielden we voor bekeken, we speelden nog even in de speeltuin, haalden de nodige boodschappen op en keerden terug huiswaarts.