De keuze
Een dik jaar geleden, namelijk in mei 2016, stapte ik met een peuter en een bolle buik het kinderdagverblijf binnen. Het was het derde wat we bezochten en we hoopten dat we meteen een goed gevoel zouden hebben. Gelukkig, gelukt.
Even wennen
Eerlijk? Wie laten ze even wennen? Ik denk dat het in mijn geval vooral voor mama bedoeld was. Lou spurtte de koer op en ging meteen met de kids spelen, gezellig in het huisje, alleen van de glijbaan (dat ze trouwens nooit alleen durfde) en mee aan de picknick tafel alsof ze er al jaren (toegegeven, overdrijf graag een beetje) kwam. En Vinn, ja mijn kleine lieve Vinn. Mijn mannetje dat het voorbije jaar aan mama vast hing, mijn koala beertje. Vinn hield me even in de gaten maar toen ik wat afstand nam en mij in de aanpalende keuken schuil hield zag ik hoe de verzorgers hem in een loopwagentje plaatsen waarna hij zich een weg baande tussen de ‘grote’ kindjes.
Even spelen
En ik? Ik bleef na een uurtje nog wat op mijn honger zitten. Nee hoor, niets mis met de opvang maar ik had er graag nog wat langer gespeeld. Zo leuk!
Echt het belangrijkste voor mij is dat ik na een uur vertrok alsof ik mijn kids ergens naar toe bracht om te spelen, en niet ze ergens achter moest laten. Ze leken het er goed naar hun zin te hebben, en we hebben afgesproken om de dagen rustig op te bouwen (gezien ik toch nog thuis ben)
Stapje voor stapje (alleen)
De rugzakken staan klaar en ook deze mama is er klaar voor. Want is dat niet je taak als moeder? Je kids ondersteunen waar nodig, en loslaten wanneer ze het alleen kunnen?
Mijn grootste peuter heeft er alvast heel wat nood aan, en zo kan ze wat wennen aan het groepsgebeuren voor ze in november met school staat. En die kleine peuter? Die zal het ook wel redden. Met hier een daar een traantje maar ook dat hoort bij groter worden.
Het jaartje thuis was geweldig, tijd om terug beetje los te komen. De zoektocht naar een nieuwe uitdaging kan beginnen
Back to Reality
Al zal alles nog een beetje uitgesteld worden vermits Vinn zijn anesthesist (12/9 kijkoperatie na verwijdering urethra kleppen) het niet raadzaam vond om hem zo kort voor de operatie te laten starten met opvang.
Nu ja uitstel is geen afstel al moet ik toegeven dat het toch ook met een beetje gemengde gevoelens is. Blij dat ik nog een weekje langer fulltime thuismama ben, maar anderzijds ook wel klaar voor de grote sprong.
En jullie?
Hoe ervaren jullie de kinderopvang? Of heb je bewust gekozen om thuis te zijn met de kids? Laat het even na in een berichtje
Handige weetjes:
Elk nieuw begin is een beetje zoeken dus hier enkele tips. Vinn zijn naamstickers bestelden we bij mynametags_nl. Geen verzendkosten en je kan ze zowel op textiel als op plastiek gebruiken. Voor Lou wilde ik graag roze stickers met een wit konijntje op dus bestelde ik ze bij Babygoodies samen met Vinn zijn rugzak en waterfles. Ook de naamtutjes van NIP heb ik hier besteld.
Outliving the Rebels 